Het leven van een student

Vorige week was alles nog nieuw, maar deze week kan ik me toch volwaardig student noemen. Dit houdt voornamelijk in dat het grootste deel van mijn week bestaat uit colleges en artikelen lezen. Pff, saai? Niet eens, want wat is het toch interessant! Helaas heeft mijn spanningsboog wel een limiet, dus na een derde artikel intensief markeren moet ik toch even naar buiten staren om vervolgens te zuchten om mijn onwerkelijke uitzicht.

Gelukkig heb ik elke vrijdag veldwerk met mijn gezellige klasgenoten, en toegegeven, dat is wel de gaafste dag van de week. Deze week was het een trip naar de volgende vallei, Endalen, waar we met veldcomputers de omgeving in kaart probeerden te brengen. Dit hield in dat we onderzochten welke afzettingen waar lagen, met afzettingen bedoel ik puinstromen, lawines, morenes, riviergeulen etc. De computers zijn “veldwerk-proof” op het niveau van Nokia telefoons; of te wel niet kapot te krijgen! Fysiek dan, want Karlijn-proof zijn ze helaas niet. De eerste keer dat ik hem vast had, crashte het hele programma meteen waardoor het toetsenbord het niet meer deed. Dat twijfelachtige talent heb ik helaas van mijn moeder geërfd (sorry mam!). Bij mijn teamgenoten deed alles het uiteraard naar behoren… Gelukkig gaf dat me wel het excuus om vooral naar de docente te luisteren, in plaats van te klooien met het invoeren van de gegevens.

Zo’n veldwerkdag betekent dat we ongeveer afstanden lopen van 15 km, maar tussendoor staan we perioden stil om de fenomenen te beschrijven. Dan heb je al gauw een klappertandende klas die als een club pinguïns bij elkaar gaan staan. Onze docente is dan erg creatief; na een goede workout waren we snel warm (zie video's).

Inmiddels ben ik ook al bij de lokale sportclub aan het sporten (in plaats van alleen op veldwerk), bij het zogenaamde “polarpuls” programma wat voornamelijk met gewichten en steps werkt op muziek. Ik heb hard gezocht naar een dansclub, maar het enige wat ze hier gek genoeg aanbieden is Ierse dans. Ik hou van uitdagingen, maar deze sla ik over! Polarpuls it is, dus. Bij aankomst blijkt dat mijn vermogen om Noors te spreken goed van pas te komen: de docente spreekt geen Engels! Het is al een tijdje geleden dat ik het heb gesproken, wat in dit geval toch gênante situaties op de steps veroorzaakt. De docente geeft in het Noors aan naar welke pas ze verandert, maar dat begrijp ik toch altijd een paar seconden te laat met als gevolg dat de hele groep naar links beweegt en ik naar rechts. Als danser is dat toch even een nieuwe gewaarwording.  

In het weekend heb ik nog niet genoeg bewogen en begin ik met spierpijn aan een wandeling naar een van de dichtstbijzijnde toppen (Sukkertoppen) met wat klasgenoten van Martijn en mij. Prachtig uitzicht over de fjord en wat een gezelligheid! Je vergeet bijna dat je goed om je heen moet kijken voor de ijsberen… Op die wandeling worden we overgehaald om mee te gaan op de “booze cruise”, een cruise naar Barentsburg speciaal voor studenten voor een goedkope prijs. We zijn allebei niet zo geïnteresseerd in the booze (alcohol), maar wel in de cruise. Daar blijken we wel een minderheid in te zijn… Compleet met dansvloer en afgeprijsde bier over de datum zijn er vooral dronken studenten die rondzwalken. Desalniettemin was het weer een prachtig uitzicht en hebben we mooie foto’s kunnen maken. Barentsburg vonden we niet zoveel aan, maar ik geloof dat de pub de omzet van een heel jaar heeft gedraaid in 1,5 uur. Half vier (!!!) waren we uiteindelijk terug, nog steeds licht hoewel de zon afgelopen nacht officieel voor het eerst onder zou zijn gegaan. Na de meest gewaardeerde nacht in mijn bedje, is de cirkel rond: zondag was het weer tijd voor studeren.

P.S. Een paar foto’s van de cruise naar Pyramiden van vorige week zondag wilde ik jullie niet onthouden. Gemaakt door mijn klasgenoot Simon Prochaska.